Vietnam: Hanoi – Motorbike Capital
After a bus drive of 31 hours, I arrive in the capital of Vietnam, Hanoi. Later that day, I lose my mobile phone. So not a good morning to you, Vietnam! I arrive at Liberation Day. The public holiday where the Vietnamese people celebrate the end of the war. It is unusual quiet in the city that day. I expected chaos, but it’s really quiet in the city. The next day, Hanoi comes back to life, as well as its traffic. In Belgium, we have a saying that the car is king in the streets. Well, in Vietnam, the scooters rule the streets. In the beginning, it is very scary to cross the street with the infinite stream of mopeds driving towards you. The scariest part is taking your first step to cross the street, after that you just have to keep walking at the same pace without stopping. The scooters will manoeuvre around you. Hanoi is a lively city where people live outside. The entire day, Vietnamese people sit on the side of the streets on low chairs eating, talking, playing games. Another remarkable fact: you can eat dog in Hanoi. My American friend Adam has tried it out: “It tasts like pork, but it is very greasy.” If you see Thit Cho on the menu, you know what time it is…
———-
Hanoi – Hoofdstad van de brommers
Na een busrit van maar liefst 31 uur kom ik aan in de hoofstad van Vietnam, Hanoi. Later die dag verlies ik ook nog eens mijn gsm. So not a good morning to you, Vietnam! Ik kom toe op de nationale feestdag, Liberation Day, waar de Vietnamezen het einde van de oorlog vieren. Het is opvallend rustig die dag. Ik verwacht een ongelooflijke drukte, maar die blijft uit. De volgende dag herneemt het gewone leven zich weer, en zo ook het verkeer in Hanoi. Als bij ons de auto koning is, is dat in Hanoi wel duidelijk de brommer. In het begin is het zo eng om de straat over te steken door de onophoudende stroom van scooters die op je afkomt. Het ergste is de eerste stap zetten om de straat over te steken, daarna is het een kwestie om in hetzelfde ritme te blijven lopen zonder te stoppen. De brommers manoeuvreren zich wel om je heen. Hanoi is een levendige stad waar mensen buiten leven. Heel de dag door zitten Vietnamezen langs de kant van de straat op lage stoeltjes te eten, te praten, of spelletjes te spelen. Nog iets opmerkelijks: in Hanoi kan je hond eten. Een vriend van me, de Amerikaan Adam, heeft een stukje geproefd. “Het proeft als varken maar dan vettiger. Je moet eerst een vetrand wegsnijden voor je het kan opeten”, is zijn verdict. Als je Thit Cho op het menu ziet staan, weet je nu dus hoe laat het is…
Schaf uzelf alstublieft ook zo’n hoed aan…
Hahaha, briljant :p Het enige probleem is de hoed vervoeren als em nie op uw hoofd staat 🙂
Ik heb twee Deense meisjes ontmoet die elk zo ne hoed hebben aangeschaft. Als backpacker is dat toch een lomp accessoire hoor. Dus ja, nu lopen die door China met die hoed constant op hun hoofd. 😀
Ik dacht eerder aan zo’n groen Viet cong helmpke! 😉
Ahaa je bent er nog, ik vond al dat t even duurde voor we iets hoorden 🙂 Vind je nu eigenlijk gemakkelijk mensen die even meereizen? (En die dus gelukkig “hond” in uw plek kunnen proeven 😉 ? )
Dikke zoen!
Ik heb bijna een week geen internet gehad. Ofwel had ik mijn laptop niet bij me ofwel was het internet niet stabiel genoeg om te bloggen. WIFI in Zuid-oost Azië is nog niet overal optimaal. 🙂